Back to the land of the waving palms,

Het verhaal heeft op zich laten wachten, I know... maar de deadline is nu bijna verstreken ghehe.. aangezien ik een weekje te gaan heb voordat ik WEER vertrek ;)

So.. let's go back in time, naar 25 feb om precies te zijn. Die dag vloog ik terug naar Indonesië om 1 speciale reden...of eigenlijk... voor 1 persoon in speciaal... SONNY!

NIETS ging echter volgens plan;
Ten eerste had ik vertraging door ijs op het vliegtuig in A'dam.
Ten 2de, vertraging tijdens mijn tussen stop op Singapore door een storm.
En alsof dat nog niet genoeg was, bagage kwijt op Bali! Oh en als overmaat van ramp.. beltegoed op! Dus ik kon Sonny niet bereiken om hem te laten weten bezig te zijn at the bagage claim, arme jongen ging vast en zeker op van de zenuwen! Net zoals ik, want uit eindelijk kenden we elkaar maar van 1 avondje uit ookal hadden we dan maanden dagelijks contact gehad over skype... Gelukkig had hij mij al laten weten dat ie buiten stond te wachten met een vriend (@ ymkje, Curly! whaha).

EINDELIJK! Na zo veel skype sessies, telefoontjes, smsjes, duizenden kilometers en tientallen vlieguren naar de andere kant van de wereld was het moment daar!... Zonder mijn bagage liep ik richting de uitgang.. geen gehoor gevende aan de vele chauffeurs "miss, transport?". Daar was ie dan, super blij, so was I, een paar ongemakkelijke minuten, maar als snel aan elkaar gewend tijdens de taxi rit naar zijn verblijf. Die zelfde avond zijn we meteen op stap gegaan, tsjaaaaaa that's what you have to when on Bali right?! Bovendien was ik zooo toe aan ontspanning na al die maanden van hard werken op kantoor in Leeuwarden ;)
De volgende dag natuurlijk MAJOR jetleg en uitslapen was er ook nie bepaald bij in z'n super hete kamertje. Gelukkig heeft ie een heerlijke maaltijd voor me gehaald :p waardoor ik me al snel een stuk beter voelde.

The next days vlogen echt voorbij, veel leuke trips gemaakt samen op de scooter. o.a. naar een Balinese vriendin van me die ik ken van Vlieland. Op de terug weg begon 't echter mega hard te plenzen, mjaaaa zelfs dan, helemaal doorweekt, is 't niet koud op de scooter..hey it's a freakn tropical island! Hoef je in NL niet te proberen :p

Ook zijn we samen naar Ubud geweest, het groene hart van Bali, waar we een aantal dagen in een lokale homestay verbleven (tip van een Belgische meid die daar een vrijwilligers organisatie begonnen is. Sonny heeft haar ontmoet toen hij op het vliegveld op mij stond te wachten aangezien een vriendin van haar op de zelfde vlucht zat). Wat een pracht plek! Buiten het toeristische gedeelte midden in een oh zo groene omgeving van rijstvelden, palmbomen, tropische bloemen... danwel compleet met hanen gevechten en luidruchtige langdurige ceremonies. Vanuit onze homestay zijn we op een dag ook nog naar the monkey forest gelopen, GELOPEN ja, "you want to go walking? Really?" Want lopen, wie doet dat nou? Alles en iedereen gaat hier per scooter, en alsof dat nog niet genoeg kwelling was werd ie arme jongen ook nog es aangevallen door een aapje toen ie d'r mee op de foto wilde :p En ik schoot in de lach, tot verbazing van Sonny die het niet zo leuk vond :p naja behalve als we er nu weer op terug kijken hehe..

THE big day was trouwens the 28th of Feb; We zaten samen romantisch op het dak van één van de nachtclubs van Bali naar alle lichtjes te kijken toen ik hem vroeg (nadat hij mij in de dagen daarvoor al gevraagd had) "would you like it if you'd be my boyfriend?" .. een stilte volgde .. toen een traan.. "Yes, YES! ofcourse!". Daar zaten we dan, genietend van elkaars gezelschap, kijkend naar de vonkelende lichtjes van Kuta met in de ene hand een Bintang en in de andere elkaars hand, de meute om ons heen leek verdwenen..

Na een krappe week op Bali zijn we naar zijn geboorte eiland, Sulawesi, gevlogen waar we warm werden onthaald door z'n moeder, hoog zwangere zus de persee mee wilde en haar man. Gelukkig spreekt zijn zus engels, maar z'n moeder, behalve "how are you", helaas niet, maargoed, ik heb m'n tolk, Sonny, bij me.

Eenmaal aangekomen bij het huis van z'n familie stond het eten als voor ons klaar, ookal was het diep in de nacht. Daarna zijn we gaan slapen in het huis van zijn "oma" vlak aan het strand (Vrijwel iedereen die ouders is wordt zo genoemd, oma/tante, ookal is het geen familie). Dus the next morning meteen naar het strand, omgeven door palmbomen waar, ondanks wat vissers voor de rest niemand te bekennen is, zoveel beter dan de strand van bali! één van de keren dat we weer naar het strand gingen was er iemand die behendig de mega hoge palmen in klom om er kokosnoten af te hakken. Aardig dat hij was kregen we er elk 1 om heerlijk uit te drinken, nothin' beats a fresh cocosnut in the morning! ;)

De rest van de tijd van Tondano onze thuis basis (het dorp was Sonny is opgegroeid).

Éen van de eerst avonden dat ik er was, was er een herdenkings feest voor een jonge jongen die op zijn scooter was omgekomen. Tegen de tijd dat wij er waren waren vrijwel alleen de mannen nog aanwezig, teminste lichamelijk dan, want ze hadden al aardig wat op. Waaronder 1 jongeman die ik de nick-name "Rockstar" gegeven heb om zijn wilde lange git zwarte haren, ruige stem en luide aanwezigheid. Ze drongen allen aan wat te drinken & eten te nemen, vooral drinken hehe.. er is hier namelijk een drankje genaamd "Capticus" dat nogal sterk is.. en illegaal aangezien het voor veel problemen zorgt. De geschiedenis is echter dat het ooit door Nederlanders geïntroduceerd werd aangezien hier een bepaalde plant groeit waar de drank uit gewonnen kan worden. Nu probeert de politie de plant uit te roeien, men krijgt een boete wanneer de plant op hun land wordt gevonden. Anyways, ik moest het natuurlijk proberen en had mijn respect gewonnen toen ik, anders dan hun, geen raar gezicht trok en geen "pus-pus" (hapje eten) nam na een shotje . Dus toen zei ik tegen Rockstar "Next time, poker-face and NO pus-pus!", nou.. die is er in gebleven want op een gegeven moment zeiden ze 't allemaal haha. Ik heb die avond nog wel wat van de lokale hapjes geprobeerd, zoals hond, kat, vleermuis en rat, maargoed alles smaakt hetzelfde, pedis (spicy) !

Al snel wist iedereen in het dorp & omgeving dat Dotz (Sonny's nick-name) een bule (buitenlander) bij zich had. Ik voelde me net een superstar! Iedereen wilde met me op de foto en overal werden we uitgenodigd. Logisch, aangezien vrijwel niemand ooit een westerling gezien had. Vooral mijn neus vonden ze erg mooie aangezien iedereen daar een korte, platte heeft. MAAR we hebben ook 1 x echt moeten vluchten aangezien er ineens een hele horde vrouwen met hun kroos en camera's in de aanslag op ons af kwamen.

Qua tripjes hebben we echt mega veel gezien & gedaan, z'n vrienden vond het ook altijd leuk om mee te gaan waardoor we vaak als een soort van scooter parade over de wegen van Sulawesi cruiseden, love those road trips! We zijn een keer met z'n allen naar een ver verlaten strand geweest waar we visjes boven een kampvuurtje gebakken hebben tot diep in de nacht gedanst hebben en in de buitenlucht geslapen hebben. Aangezien de batterij van m'n camera de volgende dag leeg was hebben we de foto's pas bij terug komst kunnen zien, dit was een echt "The Hang-Over" momentje, damn wat hebben wij gelachen om al die rare foto's!

Ook zijn verschillende keren met z'n allen naar bezienswaardig heden in de omgeving geweest zoals de grote Mahawu krater, lake tondano, grotten, tombes, en een zogenaamde prachtige waterval waarvan de weg echter onbegaanbaar was waardoor ik al snel afhaakte.. ik doe veel extreme dingen, maar dit? Dit was echt freaking gevaarlijk! Na uren lang op de jongens die wel verder waren gegaan gewacht te hebben kwamen ze bezweet, bekrast en vuil terug "Never again!" "it's a road from hell!". Gelukkig zijn Sonny en ik daarvoor al bij de Kali waterval geweest, wat een ding! En ja, daar hebben we nog een super romantische foto van ons 2en gemaakt ;)

Tsja, ook hier was de tijd voorbij voordat we 't door hadden wat erg jammer was aangezien nu net iedereen een beetje aan me begon te wennen :( en na een mega grote vaarwel party in de straat van z'n wijk was het afscheid dan ook wel erg moeilijk.

Maar gelukkig is dit niet het einde but only the beginning!