Huisvrouw in verweggiestan

Dat’s lang geleden, een blog! Ik heb helaas geen toegang tot internet, dus vandaar de delaaaaay (internet café is failliet en wifi hebben we niet + bij een trage connectie doet deze site 't niet!). Daarbij is op een gegeven moment ‘t leven hier ook maar een samenhang van dagelijkse routines. Al zijn de routines hier niet te vergelijken met Nederland, dat lijkt me duidelijk ;)

De dagen hier zijn gevuld met eh, vrijheid? Ja, vooral vrijheid. ’t Lijkt hier soms net 1 groot zomerkamp, iedereen is bezig met vliegeren, badmintonnen, pingpongen e.d. Vrijheid hebben ze hier genoeg of eigenlijk MEER dan genoeg.. tot aan het vervelends aantoe.

Wat ik hier dagelijks doe? Ik ben huisvrouw! Vroeg in de ochtend word ik gewekt door Marley (onze hond) die ijst dat ik direct opsta. Vaak gaan we dan (voor ’t echt warm is) joggend of fietsend een blokje om. Soms wanneer ik langs grote organisaties kom zijn ze dan net bezig met hun ochtend gymnastiek (zumba/airobbics) erg grappig om te zien. Helaas komen we onderweg ook een aantal honden tegen die we moeten afweren, loop ik dan met hem in de ene hand en m’n fiets in de andere te schelden tegen die ***** honden! En dan zijn er nog al die mensen die mij aangapen en na roepen of aandacht van me willen.

Eenmaal terug begin ik met ’t huishouden en dat is nogal wat.

Eerst de afwas; daarvoor moet ik de waterpomp aanzetten om bakken met water te vullen. Soms is er echter geen stromend water dus moet ik ze vullen met de watertank die buiten staat, erg leuk, heen en weer lopen met bakken water. De afwas moet ik vervolgens dansend doen omdat ik anders door –tig mega kleine, maar mega jeukende muskieten word gebeten.

Daarna mag ik verder met water kliederen aangezien ik alles met de hand moet wassen aangezien we, zoals de meeste mensen hier, geen wasmachine hebben. Ik zeg je, als je een berg was hebt is dat best vermoeiend! Ik wil zeggen ook ‘tijdrovend’ mja dat maakt hier toch niet veel uit en ach, als ‘t zonnetje schijnt doe ik ‘t (soms) met een lach. En dan magi ik nog eens –tig keer heen & weer lopen naar de watertank om de planten water te geven (heb inmiddels een mooi kruidentuintje en tomaten, pompoen etc.) Oh en niet vergeten, de hond moet ook altijd z’n wekelijkse douche hebben.
‘t fijne is dat hij daarna linearecta de tuin in duikt.. grrrr die doerak(Nakkal in het Manadonees)!

Nah en dan moet ik ‘t hele huis en buiten om nog vegen (ook de vloerbedekking word geveegt want een stofzuiger doen ze hier niet aan, leuk met al die hondenharen). Dan de boel dwijlen, aangezien we een witte tegelvloer hebben blijf ik maar bezig (ook omdat we voor onze deur aardig wat plekken met modder en hebben) Ennnnn daarna moet ik ‘t vuil verbranden.
Tegen de tijd dat ik klaar ben zweet ik me de pleuris maar doe ik toch altijd nog ff yoga voordat ik dan eindelijk een douche neem. Dus tot een uur of 2 ben ik vaak wel zoet.

Maar wat doe ik dan de rest v.d. dag? Soms begint ‘t net rond die te regenen/of is ‘t juist te heet om buiten wat te doen, dus dan lees ik een boek (heb inmiddels al mijn boeken uit en alle films & series op mijn computer al tig keer gezien). Verder moeten er boodschappen gehaald worden op de plaatselijke markt. Soms gaan we zwemmen, badmintonnen of gewoon wat toeren met de fiets en/of scoote (om de tijd te doden :p ).

Ook doen we soms uitstapjes met wat Nederlandse stagiaires die hier op een school werken. Leuk voor hun omdat ze dan op plekken komen waar ze normaal niet zouden komen en voor ons/mij om wat mensen om me heen te hebben waarmee ik dezelfde cultuur deel. Ik zeg dat omdat ik me hier toch nog vaak ’t buitenbeentje voel (wat ook niet raar is aangezien ik buiten deze wijk word nageroepen, aangegaapt, iedereen een foto met me wil, ze naar me wijzen etc.).

Alles, echt alles is hier zo anders; ander voedsel wen je snel aan (althans ik), geen westerse gemakken (ook okay), maar de manier van leven heb ik soms nog moeite mee. Een struikelblok voor mij is ook dat de mensen hier in hun doen en laten totaal anders zijn dan in Nederland, sommige dingen die ze hier doen zouden bijvoorbeeld in Nederland mega onbeschoft zijn, val er soms nog steeds over en dat kan best frustrerend zijn. Rijen doen ze bijv. Niet aan, ik sta vaak voor niets in een zogenaamde rij te wachten. Men loopt gewoon binnen en zegt wat ze willen hebben. Zelfde bij openbare toiletten, men staat niet in 1 rij maar gaat voor een wc deur staan, kan dus zijn dat iemand die na jou komt toch eerder is, lekker logisch. Of dat mensen Dotz een hand geven en met hem praten terwijl ze zich vrijwel nooit aan mij voorstellen of tegen me praten, alsof ik er niet ben. Ze weten zich misschien geen houding te geven of zijn verlegen of wat dan ook aangezien ’t merendeel hier geen engels kan (en als ze ’t al kunnen te verlegen zijn). MAAR aan ’t einde van hun gesprek met Dotz willen ze dan wel een foto met me, jaaahoor!

Anyways, ik bespaar jullie verdere frustraties (zoals bijv. de immigratie dienst hier). Natuurlijk zijn er ook genoeg leuke dingen hier, vooral ’t samen zijn met Dotz is erg fijn en de omgeving hier is ook echt prachtig, zo heerlijk om lekker langs de rijstvelden te fietsen met uitzicht over de vulkanen.

Nou jongens, 26 juni ben ik weer terug dus zie jullie dan!