Van Tarsius aapjes naar dronken apen

Op het moment van schrijven zit ik te wachten op mijn zoveelste transfer. Dit op een airport waar het eerste wat je hoort zodra je de terminal inkomt “Allahoe akbar” is. Jawel, Duabi int. Airport is al een experience op zichzelf. Overal mysterieuze dames waarvan alleen de ogen zichtbaar zijn, maar toch ineens minder mysterieus lijken wanneer ze hun burka optillen om een Starbucks koffie naar binnen te slurpen.. zoals ik dat op dit moment ook doe, want gossie wat ben ik brak!!!

Maargoed, wat wil je ook als je je vakantie afsluit met 3 nachten partyen in Kuta op Bali.. hehe..

What can I say, na 2 weken op het rustige Sulawesi in de kampung te hebben gezeten vonden Es & ik dat het toch nog even tijd was voor een knallende afsluiter, dus vandaar de spontane beslissing om nog even naar Bali te vliegen (en aangezien Es overal wel fam. Werkzaam heeft konden we via haar tante voor een mooi prijsje tickets fixen, hoppaaa!).

Anyways, eerst nog even verslag doen over de 2de week Sulawesi, voor zover ik alles nog weet, want damn wat vliegt de tijd voorbij!

Behalve de vele tripjes naar plaatsen waar Es d’r moeder meetings had (ivm een aantal projecten) hebben we ook best wat keren tijd doorgebracht in Manado, vooral in Mantos hehe. Mantos is een mall dat in Noord Sulawesi eigenlijk gezien kan worden als DE ontmoetingsplaats voor jongeren. En zijn we met een groep vrienden naar Lihaga geweest, een super duper onvoorstelbaar mooi onbewoond, onbekend eiland met wit zand en crystal clear water!

Op de dag dat Es & ik naar Tangkoko zouden gaan om samen met een groep mensen een soort van speurtocht in de jungle te doen waren we helaas beiden ziek. Daarom zijn we later die week met z’n 2en gegaan..was echt top! Tangkoko N.P. is gelegen bij een kampung genaamd Batuputih. Dit N.P. staat bekend om zijn kleine inwonertjes.. de tarsius, een super klein aapje met gigantische ogen.. mega cute!

Maar om bij Tangkoko te komen was wel ’n btje een zoektocht hehe, maar uiteindelijk heeft de oom van Esther (die ons meestal overal heen reed) het toch gevonden. Na te zijn gedropt bij ons verblijf “Mama Roos” zijn we meteen samen met een local, grote, brede/dikke gozer met lange haren & tattoos in zijn jeep wat te eten gaan halen in de kampung. GadoGado, jummm!
Terug bij ons verblijf raakte we in gesprek met een Britse man die voor de BBC bleek te werken. Hij was in ’t N.P. om de zwarte Makaak te filmen.

Na een korte nachtje en bananen ontbijt gingen we om 05:30 met onze gids, Ono, het oerwoud in, opzoek naar het Tarsius aapje! We waren echter nog geen 10 min het donkere woud in gelopen met onze zaklampjes of het begon al kei hard te plenzen! Gelukkig konden we ergens schuilen, maar inmiddels begon het wel licht te worden wat onze kans op het spotten van deze kleine nachtdiertjes zou verkleinen.. bovendien houden ze ook niet van regen en zouden ze zich dus schuil houden.
Gelukkig had Ono iets bij zich wat ze erg lekker vinden..krekels! (mega grote groene die op een blad lijken). Hij leek precies te weten in welke boom ze zich schuil hielden, dus toen hij één van de krekels op een boomtak zette kwam er al snel een tarsius tevoorschijn. Het schattige wezentje kwam echt super dichtbij om zijn ontbijtje te bemachtigen. echt super om zoiets te kunnen aanschouwen ;) Mission accomplished!

Op onze weg door de jungle nog vele vogels, rare insecten & planten gezien. Ook nog langs een onderzoekscentrum geweest waar ze al zo’n 6 jaar de zwarte makaak bestuderen. Jammer genoeg hebben we deze aap niet gezien.. totdat.. Ono een telefoontje ontving toen we bijna weer terug bij de ingang van het park waren.. Er was een groep zwarte Makaken gespot in de buurt van het onderzoekscentrum, of we die wilde zien?!.. TUURLIJK!! Al was het wel weer een zwarte, hete, lange wandeling terug, but hey, a tourist has got to do , what a tourist has got to do hehe… En het was het ook zeker weten waard! We konden echt heel dichtbij de groep komen aangezien ze al gewend zijn dat de onderzoekers vaak in de buurt zijn (we mochten ze alleen niet in de ogen kijken werd ons verteld).

’s Middags zijn we met Ono naar een geheim, verborgen, onbekend strand geweest waar Esther wat over had gehoord. Dan wel na veel geheimzinnigheid van de locals hoe we er konden komen… iedereen was verbaasd dat we er vanaf wisten hehe..
Nou je moet ook wel echt een local zijn om het te kunnen vinden aangezien je eerst een heel stuk met de brommer (es & ik omstebeurt bij Ono achterop en iedereen die ons zag keek echt zo van WTF en al die kleine kindjes renden achter ons aan haha) moet en vervolgens nog een eind door de jungle moet lopen om er te komen, maar het is dan ook echt een stukje paradijs :)

De dag voor Tangkoko trouwens nog een traditionele wedding meegemaakt in de Kampung waar Esther haar familie woont aangezien d’r neef ging trouwen. ’s Ochtends verzamelden alle vrowuen zich bij Es thuis waar stylisten & visagisten druk in de weer waren om van iedereen super opgemaakte popjes te maken hehe.. echt over the top, maarja suh gaat dat hier nouuuu.
Daarna liepen we in een optocht incl. orkestje door het dorp naar het huis van de bruid om haar op te halen om vervolgens naar de kerk te gaan voor de ceremonie.
Toen dat rond was gingen we weer in een hele stoer de straat op naar de tent waar het feest plaats zou vinden en waar we met zowat het gehele dorp gingen eten.
De voorbereidingen voor een feest zoals dit vinden al maanden vóór de trouwerij plaats en op de dag zelf brengt vrijwel iedereen iets mee voor de eettafel. Sommige mensen zouden het misschien beschrijven als een ‘gipsy wedding’ aangezien iedereen te foute gekleurde jurkjes draagt, veel make-up & nep haar en het bruidstel zit bijv op een verhoging op een sofa omgeven door nepbloemen en gekleurde lichtjes ;) Al met al een erg geslaagd feest! (behalve dan dat 1 van onze (dronken) vrienden opeens spoorloos was nadat hij zei “ik ga even plassen”. Na een lange zoektocht in de nacht met onze zaklampjes bleek hij echter al naar huis te zijn gegaan en daar op de bank in slapa te zijn gevallen oh oh oh!).

En tsja zoals ik al aangaf, de afsluiter van mijn 3 weekse vakantie was Bali, waar we eigenlijk 3 dagen alleen maar hebben gefeest hehe ;) Ook heb ik wat oude vrienden van me opgezocht en zijn we beiden opzoek geweest naar oude herinneringen. Maar geloof me, in +/- 5 jaar kan er een hele hoop veranderen in zo’n vakantie oord als dit..
MAAR er zijn ook nieuwe herinneringen gemaakt en nieuwe vrienden gemaakt en dat is dan ook de reden waarom ik a.s.a.p. weer terug moet naar Bali aangezien ik iemand heb ontmoet… sooooo the story continues ….